Sezon 2012

[avidal]

Udało mi się wygospodarować trzy godziny na jutro. Cel: lasy przeważnie sosnowe w okolicach Ldzania nad Grabią. Buczyny w przyszłym tygodniu.Jak z bzygami będzie pewnie kłopot, to może jakaś kózka się trafi.

A w ogóle to delikatnie sugeruję Robertowi, aby zdjęcia rzadkich gatunków, jak Eristalis Łukasza, czy Microdony Rafała umieścić w wolnej chwili, po sezonie, w galerii. Jak tak dalej pójdzie jest szansa przebić jakością zdjęć i bogactwem gatunków galerię Syrphidae na Diptera.info, czy tę na francuskojęzycznej Genres Diptera Syrphidae.

[avidal]

Lasy mieszane z dużym udziałem sosny, które wczoraj odwiedziłem, znajdują się kilkanaście km. na południe od Pabianic, kolo Śladkowic. Poradził mi je uprzejmy wędkarz znad Grabi koło Ldzania, gdzie było wprawdzie malowniczo, ale mało obiecująco. Brak starych drzew.
Na skraju lasu latało nieco bzygowego drobiazgu, głównie Pipiza spp. Pomijam je jako nieoznaczalne i pospolite, zamiast tego trzy bzygi, ktorych tożsamości nie jestem pewien.
To chyba jakiś Chrysotoxum. Zauważalnie mniejszy od Ch. festivum.


Epistrophe melanostoma.

Platycheirus.


W lesie rozglądałem się za ściętymi sosnami, gdzie zgodnie z podpowiedzią Rafala należało spodziewać się Chalcosyrphus piger, który to byl głównym obiektem moich poszukiwań, choć nadziei nie robilem sobie wielkich. Na większości sosnowych stosow pustki, ale jeden okazał się wyjątkowy. Nie wiedzieć czemu to na nim toczyło się leśne owadzie życie; przekraski dobieraly się w pary, szeliniaki leniwie wygrzewaly się w Słońcu, krzątały się liczne Xylophagus ater, był jakiś ciekawy biegacz, Prosternon, dociekliwe Braconidae oraz zwyczajowi bywalcy - Ampedusy i Rhagium. A także Chalcosyrphus piger, jeśli dobrze rozpoznaję. Lekko się zawiodłem, Ch. valgus robi jednak większe wrażenie.

Latały rownież co najmniej dwa gatunki, ktore nie zamierzaly przysiaść ani na chwilę na żadnej kłodzie, chętnie za to siadały na mojej osobie. Jeden na spodniach, drugi na rekach; pozwolił się nawet przekładać z prawej do lewej. Pierwszy raz spotkałem "oswojonego" bzyga.
Eupeodes luniger?

Dasysyrphus sp?

Wkrotce do towarzystwa dołączyła nobliwa muchówka, ktorą podejrzewam o bycie Ferdinandeą ruficornis.



Musiałem wracać, ale wcześniej spenetrowałem otoczenie szerokiego pniaka wyrwanego z korzeniami. A tam Brachypalpus laphriformis, jak sądzę. Szalenie trudno go podejść, 15 minut mi zeszło. Na szczęście wracał za każdym razem, gdy go spłoszyłem.


Ostre Słońce utrudniało fotografowanie, ale i tak wyprawę uznaję za bardzo udaną.

[Rafał Celadyn]

Brawo,wiedziałem że dasz radę ,piękne obserwacje ,u mnie Ch.valgus juz nie tak liczny jak w niedzielę -ale jest .Porobiłem troche fotek biotopu i tele, jak zwierzaki siadają na osikach ,dodam foty później ...ale to wszystko nic ,bo dzisiaj trafiłem na dwie Sphiximorphy ,jeszcze raz to powiem; to po D.profuges najładniejszy bzyg....no i udało sie sfotografować kopulację Microdon mutabilis...tyle . Gratuluję pięknych fot !

Tak więc wygląda biotop Ch.valgus. U mnie ,nie jest to żaden wiekowy las ,a raczej podniszczony przez wszelkie robactwo drzewostan osikowy na skraju lasu mieszanego (głównie sosny i brzozy z domieszką innych drzew i krzewów liściastych).Kilkudniowe obserwacje dały mi pewne pojecie o tym ,dlaczego ten gatunek tak ciężko spotkać.Po pierwsze ,imago latają nisko przy ziemi wśród traw(coś jak Chrysotoxum sp.),a że są czarne ciężko je zauważyć i łatwo pomylić z pewnym gatunkiem Ichneumonidae ,które lataja w tych samych miejscach i podobnie sie zachowują.Wszystkie samczyki spotykałem siedzące na wysokości od 10 do 40cm na pniach osik co starałem sie pokazać na fotkach.Kopulującą parę złowiłem na wyskości ok 2 metrów na pniu, tylko dzieki temu ,że prawdopodobnie spłoszona podmuchem wiatru, sfrunęła z korony drzewa.Teraz trochę o zachowaniu samców podczas rójki;samce robia swoisty slalom miedzy drzewami ,latajac tuz nad trawą. Po dotarciu do drzewa oblatują je spiralą do góry do wysokosci ok 2-2,5m i sfruwają do podnóza najbliższego drzewa powtarzając tą czynność 3-4 razy.Po czym jeśli nie znajdą samicy (bo przypuszczam ,że taki jest cel tych rajdów) przysiadają żeby odpocząć i powtarzaja tą czynność przemieszczając się coraz dalej.Samiczki chcące złożyć jajeczka , kręcą się najczęściej przy bardziej zniszczonych drzewach ,z wyciekami pęknięciami ,mrowiskami etc. Aktywność dobowa prawdopodobnie zleżna jest od temperatury,poniżej 20 st.C widziałem raptem kilka egzemplarzy .Pojaw na pewno rozciągnięty jest w czasie ,bo mój okaz z zeszłego roku był łowiony chyba w sierpniu,ale wg mnie rójka odbywa się w maju-przynajmniej na południu.Okazów w ciągu niecałej godziny widziałem około 15-18 ,w kolejnych dniach coraz mniej...Tyle.
...szukajcie, a znajdziecie
Pozdrawiam
Rafał

[Robert Żóralski]

Cześć,

Avidal, super zdjęcia!
Na pierwszym zdjęciu masz nie Chrysotoxum (nie te czułki, za to długa stigma!) tylko Dasysyrphus albostriatus. Dwie sztuki miałem okazję odłowić w Solcu Kujawskim nad brzegiem Wisły w majowy weekend ale udało im się mnie oszukać - obie po machnięciu siatką do ziemi udawały nieżywe i dopiero gdy ją podniosłem uciekły. To samo robiła Malangyna quadrimaculata wczesną wiosną Więc nadal nie mam jej (D. albostriatus) w zbiorze - mam jeszcze szansę w ten weekend u siebie (tydzień/dwa opóźnienia w wegetacji)

Chrysotoxum na zdjęciu to jest Ch. tricinctus. Fajny bzyg - spotykałem go dotąd późnym latem.

Rafał - te opisy są bardzo obrazowe. Pisz tak dalej. Czytając te relacje czasem zazdroszczę bogactwa gatunków, który spotykacie na południu. U mnie jest naprawdę trudniej o większość z nich, ale cierpliwie wybieram się w teren w coraz to nowe miejsca i obserwuję. Powodzenia w dalszych łowach!

Pozdrawiam
Robert

[Łukasz Mielczarek]

Hej!Dzisiaj też widziałem jednego Chalcosyrphus cf. valgus u podstawy pnia osiki. Takie wydawałoby się niespecjalne osiki czasami jest bardzo trudno wyszukać. Osika jest gatunkiem światłorządnym i pionierskim, w dojrzałych drzewostanach, szczególnie tu na południa czasami trzeba się nieźle za tym gatunkiem nachodzić.
Dzisiaj powtórzyłem trasę po bagnach z przed tygodnia i tym zamykam ten sezon w Przedborskim PK. Przyszedł czas na opracowanie wyników:)
Parnie było przeokrutnie.
Bagno zwyczajne jest nadal w pełni kwitnienia i jest największą atrakcją dla owadów w okolicy.
Tym razem odłowiłem około 10 Temnostoma apiforme oraz po kilka T. vespiforme i z grupy T. bombylans,a wielu innym udało się odfrunąć. Wszystko na bagnie zwyczajnym. Na kilku metrach kwadratowych obserwowałem kilkadziesiąt Rhingia campestris! W tych okolicach tak liczny pojaw Rhingia i Temnostoma to coś niebywałego.
Dla mnie bardzo miłe było odłowienie samczyka Sericomyia lappona. W tej części kraju to wielka rzadkość!

[Rafał Celadyn]

Dzisiaj pomimo niezbyt ciekawej pogody(16 st . C) znowu spotkałem jedną samiczkę Ch.valgus ,wygląda na to że rójka dobiega ku końcowi ,oprócz tego zlatana C.rananculi na głogu i z tego co widzę w słoiku mam pierwszy okaz Myolepta vara (na głogu na skraju P.Dulowskiej).Oprócz tego sporo innych pospoliciuchów i jeden samczyk Microdona na pieńku osikowym z mrowiskiem.
Sphiximorphy mam już trzy parki,spotykam je na wyciekach soku na brzozach i na wiązie,ale generalnie myslę, że to moze być każdy obfity wyciek na jakimkolwiek drzewie ...
U mie Temnastomy jeszcze na pewno nie latają,przeszedłem wszystkie wytypowane miejsca i nawet skrzydełka nie widziałem ,wiec myslę że najbliższe ocieplenie będzie odpowiednim terminem...muszą tu być T.apiforme i T.meridionale...

Pozdrawiam
Rafał

[avidal]

Robert, dziękuję za poprawki w oznaczeniach. D.albostriatus obserwowałem wiele razy, ale zawsze miał znacznie szersze opaski. W tym bzygu zwyczajnie go nie rozpoznałem, bo wizualnie mocno różni się od poprzednich. I to mnie zmyliło.
Rafałowi i Łukaszowi tradycyjnie już gratuluję niezapomnianych chwil z rzadki i pięknymi bzygami (który to już raz). Rafale, Doros profuges nie widziałem na żywo, niemniej aktualnie za najładniejsze uważam Temnostoma spp. A skoro już jesteśmy przy bzygowych ślicznotkach, szkoda ze nie lata w kraju Milesia, zwlaszcza M.semiluctifera wpadła mi w oko.
W Łodzi zimno od soboty. Niemniej wreszcie wypatrzyłem Rhingia campestris (2 ex.) oraz samca Epistrophe eligans. To mniej niż namiastka Waszych oszałamiających rewelacji, ale dla mnie duży powód do zadowolenia. I znów przyleciała Ferdinandea.
Czy ten rodzaj da radę oznaczać ze zdjęcia?

[Łukasz Mielczarek]

Milesia to bardzo egzotyczny rodzaj dla Polski,ale przy takich zmianach liczebności saproksyli jak w ostatnich latach i ociepleniu klimatu wszystko możliwe. Obie Milesia wykazane są z Europy Środkowej. Na Węgry z Beskidu Niskiego już bardzo blisko i jeżeli by ktoś przez kilka lat działał tam późnym latem to może....przy tak dużych zdolnościach migracyjnych Z Beskidu Niskiego znanych jest już troszkę bardzo południowych gatunków, a ostatniego lata odhaczyłem tam dwa niezwykle rzadkie południowe bzygi(były na WD).
p.s. Ferdinandea to F. cuprea

[avidal]

Najbardziej utkwiŁ mi w pamięci Chalcosyrphus pannonicus, ale pewnie co innego miałeś na myśli.

[Andrzej]

Cześć.
Z grupy gatunków bliższych fantastyki niż nauki przy najbliższej poprawie pogody spróbuję odnaleźć Callicera rufa i choćby pospolite bzygi związane z sosną.
Andrzej Szlachetka.