Eupeodes corollae

Eupeodes corollae to najbardziej pospolity gatunek w rodzaju. Poniżej cechy diagnostyczne wspomagające oznaczenie tego gatunku w obrębie rodzaju. Na podstawie Van Veen-a oraz StN.
- alula cześciowo bezwłosa a częściowo pokryta microtrichia
- metasternum owłosione
- żyłka R4+5 niemal prosta
- ponad 50% powierzchni skrzydeł pokryte microtrichia przy czym u samic nigdy bazowa 1/3 skrzydła nie jest ich całkowicie pozbawiona
- na udach pierwszej pary odnóży długie żółte owłosienie w tylnej części
- u samców kąt między oczami poniżej 100 stopni
- u samic czoło tuż powyżej lunula żółte
- plamy na sternitach 3 i 4 owalne lub okrągłe, często małe ale zawsze niepołączone
- plamy na tergitach 3 i 4 sięgają brzegu ciała, boczny brzeg tergitu 5 żółty
- tarczka u typowych osobników żółto owłosiona, może być obecna niewielka ilość czarnych włosków
- u samców genitalia duże, sięgają tylnego brzegu sternitu 4
- u samic czoło po bokach opylone, wyraźna granica pomiędzy czarnym i żółtym obszarem
- długość ciała 6-10 mm
Kilka dodatkowych informacji:
Larwy mszycożerne (aphidofag), związane z dużą ilością gatunków mszycy. W literaturze odnotowano prawie 130 różnych gatunków. Podczas eksperymentów w hodowli nie notowano przypadków kanibalizmu wśród larw w przypadku braku pokarmu.
Literatura:
- Gilbert, F., 2005, Syrphid aphidophagous predators in a food-web context, Eur. J. Entomol. 102: 325–333
- alula cześciowo bezwłosa a częściowo pokryta microtrichia
- metasternum owłosione
- żyłka R4+5 niemal prosta
- ponad 50% powierzchni skrzydeł pokryte microtrichia przy czym u samic nigdy bazowa 1/3 skrzydła nie jest ich całkowicie pozbawiona
- na udach pierwszej pary odnóży długie żółte owłosienie w tylnej części
- u samców kąt między oczami poniżej 100 stopni
- u samic czoło tuż powyżej lunula żółte
- plamy na sternitach 3 i 4 owalne lub okrągłe, często małe ale zawsze niepołączone
- plamy na tergitach 3 i 4 sięgają brzegu ciała, boczny brzeg tergitu 5 żółty
- tarczka u typowych osobników żółto owłosiona, może być obecna niewielka ilość czarnych włosków
- u samców genitalia duże, sięgają tylnego brzegu sternitu 4
- u samic czoło po bokach opylone, wyraźna granica pomiędzy czarnym i żółtym obszarem
- długość ciała 6-10 mm
Kilka dodatkowych informacji:
Larwy mszycożerne (aphidofag), związane z dużą ilością gatunków mszycy. W literaturze odnotowano prawie 130 różnych gatunków. Podczas eksperymentów w hodowli nie notowano przypadków kanibalizmu wśród larw w przypadku braku pokarmu.
Literatura:
- Gilbert, F., 2005, Syrphid aphidophagous predators in a food-web context, Eur. J. Entomol. 102: 325–333